خدایا ماندن دشوار شده است، در غربت زمین بی یار ویاور حضور داشتن، خود غیبت است، انگار پشتمان شکسته، زنجیر درد دستهایمان را بسته، غم در سینه هایمان نشسته!

 ما از نبود آنها رنج نمی بریم، بل از بودن خویش در رنجیم!

 

نوشته شده در سه شنبه 89/7/6ساعت 2:30 عصر توسط فرساد نظرات ( ) |